Përmirësoni kompozimin e fotove tuaja

Një nga të bukurat e fotografisë është dhe hapësira që ofron për liri krijuese dhe shprehjen e emocioneve. Ndaj mund të duket disi e vështirë të flasësh për ndjekjen e një grupi rregullash për kompozimin fotografik. Megjithatë, njohja e disa parimeve të thjeshta të kompozimit të fotografive mund t'ju ndihmojë të nxirrni më të mirën nga subjekti juaj dhe t'i sillni skenat në jetë ashtu siç dëshironi vërtet që t'i shikojnë.

Pasi të mësoni bazat e kompozimit dhe të rregullimit të pozave, do të filloni t'i zbatoni pa menduar dhe mund të gjeni stilin tuaj - dhe mbase dhe t'i thyeni herë pas here "rregullat".

Këtu do të shpjegojmë 10 teknika të kompozimit të fotografive, duke diskutuar se si secila ju ndihmon të balanconi mënyrën e rregullimit të elementeve në fotot tuaja dhe duke ju mundësuar ta drejtoni syrin e shikuesit rreth kuadrit.

• Rregulli i të tretave
• Ngritja e nivelit
• Inkuadrimi
• Vijat e drejtimit
• Shkrepja nga kënde të ndryshme
• Trekëndëshat
• Raporti i artë
• Minimalizmi dhe hapësira negative
• Orientimi për platformën tuaj
• Thyerja e rregullave

Vendosja e subjekteve në mes të kuadrit mund të jetë efikase në disa situata - subjekte të thjeshta si p.sh. portretet, ku thjesht fytyra është e ndriçuar dhe sfondi është shumë më i errët, dalin mirë me kompozimin qendror. Por kompozimet asimetrike do të ndihen më të gjalla dhe dinamike. Zbatimi i rregullit të të tretave në fotografinë tuaj duke e vendosur subjektin në të djathtë ose në të tretën e majtë të kuadrit, zakonisht do të jetë një imazh më interesant dhe tërheqës.

Shumë kamera, duke përfshirë kamerat Canon EOS R System, si p.sh. EOS R50, EOS R10 dhe EOS R7, kanë mundësinë të shfaqin një rrjetë 3x3 ose në inkuadrues, ose në ekranin e pasmë LCD. Një teknikë e dobishme kompozimi është të poziciononi pikën e interesit në një pikë ku ndërpriten vijat horizontale dhe vertikale.

Rrjetat janë gjithashtu një formë e dobishme për të kontrolluar nëse horizonti është i drejtë. Shumë kamera mund të shfaqin një nivelues elektronik në ekran, i cili ndryshon nga e kuqja në të gjelbër kur kamera është drejt. Disa kamera Canon me fotostabilizim të integruar (IBIS), si EOS R7, kanë gjithashtu një funksion nivelimi automatik. Kur aktivizohet, ky rregullon automatikisht pozicionin e sensorit për të llogaritur ndonjë anim të lehtë, duke ju dhënë foto të drejta.

EOS R50 dhe EOS R7 kanë gjithashtu një funksion Auto Level në modalitetin Movie IS që mund të nivelojë automatikisht filmimet e anuara horizontalisht.

Natyrisht, mund dhe ta rrotulloni kamerën fizikisht në një kënd për kompozime interesante. Ky anim i qëllimshëm shpesh quhet kënd holandez ose gjerman dhe përdoret në filmat artistikë për të krijuar tension ose çorientim - pra përdoreni me kursim dhe zgjidhni kënd të mjaftueshëm për t'u siguruar që të mos duket aksidentale. Nëse anoni njërën pozë për majtas, atëherë përpiquni ta kapni tjetrën me anim për djathtas. Këtë mund ta përdorni për të përcjellë tensionin dhe emocionin e eksplorimit të një qyteti të ri, për shembull. Është një mënyrë e mirë për të futur më shumë larmi në fotot tuaja dhe do të duket fantastike kur printohet. Mund dhe të ndryshoni formatin e kuadrit brenda kamerës në katror për t'i përzier edhe më tej gjërat - çka na sjell tek inkuadrimi dhe prerja.

Kur bëni një foto, merrni parasysh se si e inkuadroni subjektin. Përdorimi i derës ose i dritares është një zgjedhje e mirë, pasi kjo krijon një kufi natyror dhe ndihmon në fokusimin e vëmendjes në skenën e brendshme. Mund të përdorni p.sh. kasën e derës së një hoteli apo të apartamentit për të inkuadruar pamjen tuaj të një qyteti. Do të ishte më mirë nëse dritarja apo dera të ishte e hapur, për të shmangur pasqyrimet në xham.

Mund dhe të krijoni një kuadër efikas duke prerë për brenda fotos për të izoluar elemente. Mund të përdorni programin Canon Camera Connect për t'i transferuar fotot nga kamera në telefonin tuaj për redaktim ose për të redaktuar në kompjuter, si p.sh. Digital Photo Professional nga Canon ose të prisni kur printoni duke përdorur një nga programet e printimit të Canon.

Kushtojini kohë eksperimentimit me prerje të ndryshme. Për fotografinë e peizazhit, zgjidhni një prerje panoramike për të krijuar një pamje të gjerë. Edhe printimi i disa fotove në një vijë krijon efektin panoramë nëse i keni drejtuar mirë.

Vijat janë një mjet shumë i fuqishëm kompozimi, thjesht sepse ne duam të zbulojmë instinktivisht se ku na çojnë. Kur të jeni në natyrë, do të shikoni vija kudo që të ndodheni - shtigje, lumenj, mure, gardhe, shina treni ose shenja rruge, të cilat mund të përfshihen në fotot tuaja.

Përdorimi i vijave fizike si elemente kompozimi për të drejtuar syrin përmes skenës drejt pikës suaj fokale është ndoshta mënyra më efikase për të përfshirë vijat orientuese në imazhet tuaja. Duhet ta poziciononi kamerën në një pikë të përshtatshme shikimi për të shkrepur vija natyrore në një skenë, dhe për t'ia arritur kësaj mund t'ju duhet të shkoni më lart apo më poshtë, për të maksimizuar efektin. Një kamerë me ekran rrotullues me kënd të ndryshueshëm LCD do t'ju ndihmojë ta inkuadroni imazhin kur shkrepni nga kënde të pazakonta.

Ia vlen gjithashtu të merrni parasysh drejtimin në të cilin kalojnë vijat dhe çfarë po përpiqeni të arrini. Vijat konverguese janë një mjet efikas për të përcjellë distancën dhe shkallën. Vijat horizontale pasqyrojnë horizontin dhe kështu mund të kenë një efekt qetësues, ndërsa vijat vertikale mund të krijojnë tension. Vijat diagonale, ideale nga majtas poshtë në të djathtë, mbajnë shikimin përgjatë një skene, pasi kjo përputhet me drejtimin e mësuar të leximit në shumicën e kulturave perëndimore. Aktivizoni ekranin 3x3+diagonal të kamerës, nëse ofrohet, për t'ju ndihmuar të ndiqni vijat diagonale dhe të orientoni syrin e shikuesit përmes kuadrit.

Vijat orientuese hasen shpesh kur shkrepni në natyrë, si në ambiente të natyrshme, ashtu edhe artificiale, duke i bërë një nga këshillat më të mira të kompozimit për peizazhet urbane dhe të natyrës.

Shumë shpesh fotografitë shkrepen në nivel syri, por ka këndvështrime të tjera krijuese nëse e vendosni kamerën më poshtë apo më lart. Kur fotot shkrepen nga fëmijët, ato tregojnë një pamje tjetër të botës përreth – ndërtesat, pemët, bimët dhe njerëzit duken shumë më të mëdhenj nga një pozicion më i ulët i kamerës. Nëse kamerën e keni me ekran rrotullues ose që mund të lidhni me smartfonin përmes Wi-Fi, kjo e bën më të lehtë shkrepjen me kamerën në terren për një perspektivë të pazakontë.

Në një qytet përplot me ndërtesa të larta, provoni të përdorni një objektiv këndgjerë dhe të shikoni lart për nga qielli. Përdorni modalitetin Aperture priority (Av) dhe zgjidhni një aperturë prej f/8 ose f/11. Në vijim, me kamerën e drejtuar për nga qielli, inkuadrojeni skenën në mënyrë që të konvergojnë ndërtesat. Duke qenë se foto të tilla shpesh kanë një larmi të gjerë hijesh dhe ndriçimesh, mund t'ju duhet të rregulloni ndriçimin duke përdorur kompensimin e ekspozimit ose duke eksperimentuar me modalitete të ndryshme matëse - ekspozoni për planin e parë duke përdorur matësin zonal, për shembull, ose arrini balancën duke përdorur matjen vlerësuese. Mund t'ju ndihmojë dhe përdorimi i funksionit HDR të integruar të kamerës.

Po njësoj, këndvështrimi më nga lart nga sipër ndërtesave, apo me kamerën të mbajtur mbi kokë rezulton i suksesshëm, duke ju dhënë më tepër një shikim nga lart të një skene apo situate.

Kompozimi i skenës përmes përfytyrimit të trekëndëshave mund të krijojë foto më interesante nga ana vizuale. Provoni të shkrepni konturet e rrugëve që zhduken në distancë, me pjesët rezultuese trekëndore në anë të kuadrit.

Me dy vijat diagonale dhe një vijë horizontale, trekëndëshi mund të shtojë lëvizjen vizuale në një portret. Edhe me portretin e një personi relativisht statik në një tryezë, provoni t'i kërkoni subjektit të lëvizë krahët për të krijuar një formë trekëndore - me bërrylat të hapur më gjerë dhe duart teksa mbështesin mjekrën. Kompozimi do të duket shumë më i këndshëm nga ana estetike.

Raporti i artë (ose spiralja Fibonacci) përdoret gjerësisht në art, arkitekturë dhe dizajn për të krijuar përmasa dhe kompozime të këndshme estetike. Raporti përcaktohet sipas një matematikani italian të njohur edhe si Leonardo Bonacci, i cili, rreth vitit 1200 e.s. ka identifikuar një sekuencë numrash në rritje, raporti i të cilëve gjendet gjerësisht në natyrë - në motivet spirale të guaskave të detit, modelet e rritjes së bimëve dhe raportet e trupit të njeriut.

Ideja është se kompozimin mund ta bëni më të fortë dhe më të këndshëm për syrin e njeriut nëse mund ta kompozoni kuadrin që të përfshijë një vijë që e orienton shikuesin përgjatë një trajektoreje spirale për te subjekti kryesor. Provoni të poziciononi fillimin e spirales në një kënd të kuadrit dhe përfshini sa më shumë të jetë e mundur nga lakorja, në mënyrë që syri ta ndjekë gjatë gjithë rrugës rreth fotos. Ky parim mund të funksionojë në një larmi figurash – nga peizazhet te portretet e shumë të tjera. Përdorni një objektiv këndgjerë për të kapur të gjithë shtrirjen e funksioneve të mëdha arkitekturore, si p.sh. shkallë, ose përdorni një makroobjektiv për t'u fokusuar në forma të vogla spirale në natyrë.

Mund të duket si për mbrapsht, por përdorimi i një kompozimi minimal mund të maksimizojë impaktin e një imazhi. Kompozimet minimale fokusohen te thjeshtësia, me shumë pak elemente, por ende japin imazhe të thella dhe që nxisin mendimin, duke prerë detajet e panevojshme dhe duke e fokusuar vëmendjen e shikuesit në një pjesë të caktuar të kuadrit.

Krijimi i kompozimeve minimale e të thjeshta mund të duket i lehtë, por mund të jetë më i vështirë se një kompozim më i ngarkuar, pasi duhet të gjeni një mënyrë për të hequr elementet e padëshiruara dhe shpërqendrimet vizuale pa e bërë foton të mërzitshme.

Një mënyrë e mirë për të filluar me kompozimet minimale është t'i caktoni subjektet përkundër hapësirës "negative" ose "të zbrazët". Fotografimi i një kasolleje plazhi përkundër një qielli dhe plazhi, për shembull, do të përdorte kontrastin vizual për ta vendosur ndërtesën përkundër dy hapësirave të lira negative - plazhit dhe detit - dhe do të përqendronte syrin në kasollen e plazhit. Një sfond jashtë fokusi në një portret - i krijuar duke përdorur aperturë të gjerë (numri i ulët f) ose shkrepja me objektiv telefoto ose të dyja - krijon gjithashtu hapësirë negative që e ndihmon subjektin të dalë në pah.

Një mënyrë tjetër për të arritur një kompozim minimal është të fokusoheni në forma. Identifikoni një ose dy forma ose motive gjeometrike brenda kuadrit dhe përpiquni t'i veçoni, duke përdorur potencialisht hapësirën negative.

Hapësira e zbrazët mund të shtojë gjithashtu një ndjesi lëvizjeje. Nëse ka hapësirë përpara një subjekti, subjekti duket sikur po lëviz në atë hapësirë ose gati për ta bërë këtë. Hapësira pas mund të japë përshtypjen se subjekti po lëviz kaq shpejt, saqë bëhet fjalë për daljen jashtë kuadrit.

Është e rëndësishme të mendoni se si do të shfaqen fotot dhe videot tuaja. Nëse jeni duke shkrepur për platforma të caktuara të rrjeteve sociale, për shembull, imazhi juaj përfundimtar mund të duhet të jetë një format kuadri 4:5 ose 9:16, në varësi të platformës. Nëse shkrepni video për në YouTube, synoni për një orientim peizazhi 16:9 për një pamje kinematografike.

Disa kamera Canon EOS R System - si p.sh. EOS R6 Mark II, EOS R50 dhe EOS R8 - mund të shfaqin tregues për formatin tuaj të zgjedhur të kuadrit, që të mund ta inkuadroni saktë skenën. I gjithë kuadri është ende i dukshëm, por udhëzuesit tregojnë se ku do të pritet, që të siguroheni që elementet e pamjes që dëshironi të tregojnë atë që nevojitet si horizontalisht, ashtu edhe vertikalisht.

Rregullat janë bërë për t'u thyer, ndaj pasi të keni zotëruar teknikat e kompozimit më lart, provoni të eksperimentoni. Nëse fotografoni një vrapues, për shembull, rregulli konvencional i kompozimit do të ishte të linit hapësirë përpara vrapuesit. Por, duke lënë hapësirë pas vrapuesit në vend të kësaj mund të kuptohet për shembull se vrapuesi po ikën nga diçka në vend të vrapimit drejt diçkaje. Pozicionimi i subjektit në pjesë të ndryshme të kuadrit mund të ndryshojë historinë që përcillni në foto.

Shikoni për foto me kompozime jokonvencionale, si p.sh. peizazhet vertikale urbane, mendoni se përse funksionojnë dhe provoni disa variante për vete. Do t'ju ndihmojë të zhvilloni stilin tuaj personal dhe të arrini efektin krijues që dëshironi. Plus, është më se zbavitëse!

Shkruar nga Peter Wolinski